[Bible] กิจการของอัครทูต 7

คำกล่าวของสเท‌เฟน

1 มหา‍ปุโร‌หิตจึงถามว่า “เรื่องนี้จริงหรือ?” 2 สเท‌เฟนจึงตอบว่า “นี่แน่ะ ท่านพี่‍น้องและพวกท่านที่เป็นผู้‍ใหญ่ ขอฟังเถิด พระ‍เจ้าผู้เต็มด้วยพระ‍สิริทรงปรา‌กฏแก่อับ‌รา‌ฮัมบิดาของเรา เมื่อท่านยังอยู่ในประ‌เทศเม‌โส‌โป‌เต‌เมีย ก่อนไปอา‌ศัยอยู่ในเมืองฮา‌ราน 3 และตรัสกับท่านว่า‘เจ้าจงออกจากเมืองและญาติพี่น้องของเจ้า ไปยังดิน‍แดนที่เราจะสำ‌แดงให้เจ้า’ † 4 อับ‌รา‌ฮัมจึงออกจากแผ่น‍ดินของชาวเคล‌เดียไปอา‌ศัยอยู่ที่เมืองฮา‌ราน † หลังจากบิดาของท่านเสียชีวิตแล้วพระ‍องค์ทรงให้ท่านออกจากที่‍นั่นมาอยู่ในแผ่น‍ดินที่ท่านทั้ง‍หลายอา‌ศัยอยู่ทุกวัน‍นี้ † 5 แต่พระ‍องค์ไม่ทรงโปรดให้อับ‌รา‌ฮัมมีมร‌ดกในแผ่น‍ดิน ไม่ให้มีแม้แต่ขนาดเท่าฝ่า‍เท้า และขณะเมื่อท่านยังไม่มีบุตร พระ‍องค์ทรงสัญ‌ญาไว้ว่า จะให้แผ่น‍ดินนี้เป็นกรรม‍สิทธิ์ของท่านและเชื้อ‍สายของท่าน † 6 พระ‍เจ้าตรัสอย่าง‍นี้ว่า เชื้อ‍สายของท่านจะไปอา‌ศัยอยู่ในต่างประ‌เทศ และคนในประ‌เทศนั้นจะเอาพวกเขาเป็นทาส และจะข่ม‍เหงพวกเขานานถึงสี่‍ร้อยปี 7 แล้วพระ‍เจ้าตรัสว่า‘และประ‌เทศที่พวกเขาปรน‌นิบัติอยู่นั้น เราจะพิ‌พาก‌ษา หลังจากนั้นพวกเขาจะออกมาและปรน‌นิบัติเรา ณ สถานที่นี้’ † 8 พระ‍เจ้าจึงประทานพันธ‌สัญ‌ญาแห่งการเข้าสุหนัต † แก่ท่าน เพราะฉะนั้นเมื่ออับ‌รา‌ฮัมมีบุตรชื่ออิส‌อัค † จึงให้เข้าสุหนัต ※ ในวันที่แปด อิส‌อัคมีบุตรชื่อยา‌โคบ † และยา‌โคบมีบุตรสิบ‍สองคนซึ่งเป็นบรรพ‌บุรุษของเรา †

9 “และบรรพ‌บุรุษเหล่านั้นอิจ‌ฉาโย‌เซฟ † จึงขายเขาไปยังประ‌เทศอียิปต์ † แต่พระ‍เจ้าสถิตกับโย‌เซฟ † 10 ทรงช่วยให้พ้นจากความทุกข์‍ลำ‌บากทั้ง‍สิ้น ทรงให้มีความชอบและมีสติ‍ปัญ‌ญาเฉพาะพระ‍พักตร์ฟา‌โรห์กษัตริย์ของประ‌เทศอียิปต์ ฟา‌โรห์จึงตั้งโย‌เซฟให้ดู‍แลประ‌เทศอียิปต์และทุกอย่างในพระ‍ราช‍สำ‌นักของพระ‍องค์ † 11 ต่อมาเกิดการกัน‌ดารอาหารทั่วแผ่น‍ดินอียิปต์และแผ่น‍ดินคา‌นา‌อัน และมีความลำ‌บากมาก บรรพ‌บุรุษของเราจึงไม่‍มีอาหาร † 12 ยา‌โคบเมื่อได้ยินว่ามีข้าวอยู่ในประ‌เทศอียิปต์ จึงใช้บรรพ‌บุรุษของเราไปเป็นครั้งที่หนึ่ง 13 พอครั้งที่‍สองโย‌เซฟแสดงตัวให้พี่‍น้องรู้ † และฟา‌โรห์ก็ทรงรู้‍จักญาติของโย‌เซฟด้วย † 14 โย‌เซฟจึงเชิญยาโคบบิดา † กับบรร‌ดาญาติของตนเจ็ด‍สิบ‍ห้าคนให้มาหา † 15 ยา‌โคบจึงลงไปที่ประเทศอียิปต์ † และท่านกับบรรพ‌บุรุษของเราก็เสียชีวิตที่‍นั่น † 16 พวกเขาจึงนำศพไปฝังไว้ในเมืองเช‌เคม ในอุโมงค์ที่อับ‌รา‌ฮัมเอาเงินจำนวนหนึ่งซื้อจากบุตรของฮา‌โมร์ในเช‌เคม †

17 “แต่เมื่อใกล้จะถึงเวลาตามพระ‍สัญญาที่พระ‍เจ้าตรัสไว้กับอับ‌รา‌ฮัม ชน‍ชาติอิส‌รา‌เอลได้ทวีจำ‌นวนมากขึ้นในประ‌เทศอียิปต์ 18 จนกระทั่งกษัตริย์องค์หนึ่งซึ่งไม่รู้จักโยเซฟได้ขึ้นครองราช‌สม‍บัติในประ‌เทศอียิปต์ † 19 กษัตริย์องค์นั้นทรงออกอุบายจัด‍การกับชน‍ชาติของเรา † ทรงข่ม‍เหงบรรพ‌บุรุษของเรา ทรงบัง‍คับให้ทิ้งลูกอ่อนของพวกเขาเพื่อไม่ให้รอดชีวิต † 20 เป็นเวลาเดียวกับที่โม‌เสสเกิดมา มีรูป‍ร่างงดงามเฉพาะพระ‍พักตร์พระ‍เจ้า เขาจึงถูกเลี้ยงไว้ในบ้านบิดาจนครบสามเดือน † 21 แต่หลังจากถูกทิ้งไว้นอกบ้านแล้ว ราช‍ธิดาของฟา‌โรห์ก็รับมาเลี้ยงเสมือนเป็นบุตรของตน † 22 โม‌เสสจึงได้รับการสอนในเรื่องวิชา‍การทุกอย่างของชาวอียิปต์ มีสมรรถ‌ภาพในการพูดและในกิจ‍การต่างๆ

23 “เมื่อโม‌เสสมีอายุย่างเข้าสี่‍สิบปี ก็นึกอยากไปเยี่ยมญาติพี่‍น้องของตนคือชน‍ชาติอิส‌รา‌เอล 24 เมื่อท่านเห็นคนหนึ่งถูกข่ม‍เหง จึงเข้าไปช่วยโดยฆ่าชาวอียิปต์ซึ่งเป็นผู้ข่ม‍เหงนั้นเพื่อแก้‍แค้น 25 เพราะคิด‍ว่าญาติพี่‍น้องคงเข้า‍ใจดีว่า พระ‍เจ้าจะทรงช่วยพวกเขาให้รอดด้วยมือของตน แต่พวกเขาไม่เข้า‍ใจอย่างนั้น 26 วันรุ่ง‍ขึ้นโมเสสเข้ามาพบเขาทั้ง‍สองขณะวิ‌วาทกัน ก็อยากให้เขาทั้ง‍สองกลับคืนดีกัน จึงกล่าวว่า ‘เพื่อนเอ๋ยพวกท่านเป็นพี่‍น้องกัน ทำไมถึงทำ‍ร้ายกัน?’ 27 คนที่ข่ม‍เหงเพื่อนก็ผลักโม‌เสสออกไป และกล่าวว่า‘ใครตั้งเจ้าให้เป็นผู้ครอบ‍ครองและผู้พิพาก‌ษาของเรา? 28 เจ้าจะฆ่าข้าเหมือนกับที่ฆ่าชาวอียิปต์เมื่อวาน‍นี้หรือ?’ 29 เมื่อโม‌เสสได้ยินคำพูดนั้น จึงหนีไปอา‌ศัยอยู่ที่แผ่น‍ดินมี‌เดียน † และมีบุตรสองคนที่นั่น †

30 “เมื่อเวลาผ่านไปได้สี่‍สิบปีทูต‍สวรรค์องค์หนึ่งมาปรา‌กฏแก่โม‌เสสในเปลวไฟที่พุ่มไม้ในถิ่นทุร‌กัน‌ดารของภูเขาซี‌นาย 31 เมื่อโม‌เสสเห็นก็อัศ‌จรรย์ใจเพราะนิมิตนั้น เมื่อเข้าไปดูใกล้ๆ ก็ได้ยินพระ‍สุร‌เสียงของพระ‍เจ้าตรัสว่า 32 ‘เราเป็นพระ‍เจ้าของบรรพ‌บุรุษของเจ้า คือพระ‍เจ้าของอับ‌รา‌ฮัม ของอิส‌อัค และของยา‌โคบ’ โม‌เสสจึงกลัวจนตัวสั่นไม่กล้ามอง‍ดู 33 พระ‍เจ้าตรัสกับโม‌เสสว่า‘จงถอดรอง‍เท้าออก เพราะที่ที่เจ้ายืนอยู่นี้เป็นที่ศักดิ์‍สิทธิ์ 34 อันที่จริงเราเห็นความทุกข์ของชนชาติของเราที่อยู่ในประ‌เทศอียิปต์แล้ว และเราได้ยินเสียงคร่ำ‍ครวญของเขาทั้ง‍หลาย เราจึงลงมาเพื่อช่วยพวกเขาให้รอด มาเถอะ เราจะใช้เจ้าไปยังประ‌เทศอียิปต์’ †

35 “โม‌เสสคนนี้ที่เคยถูกพวกเขาปฏิ‌เสธ โดยกล่าวว่า‘ใครตั้งเจ้าให้เป็นผู้ครอบ‍ครองและผู้พิ‌พาก‌ษาของเรา’ นั้นเอง โดยมือของทูต‍สวรรค์ผู้ซึ่งปรา‌กฏแก่ท่านที่พุ่มไม้ พระ‍เจ้าทรงใช้โม‌เสสคน‍นี้แหละ ไปเป็นผู้ครอบ‍ครองและผู้ช่วยกู้ 36 คน‍นี้แหละที่เป็นผู้นำพวกเขาออกมา และทำการอัศ‌จรรย์และหมายสำ‍คัญต่างๆ ในแผ่น‍ดินอียิปต์ † ที่ทะเลแดง † และในถิ่นทุร‌กัน‌ดารสี่‍สิบปี † 37 โม‌เสสคน‍นี้แหละที่กล่าวกับชน‍ชาติอิส‌รา‌เอลว่า‘พระ‍เจ้าจะประ‌ทานผู้เผยพระ‍วจนะผู้‍หนึ่งเกิดมาเพื่อท่านทั้ง‍หลาย จากพี่‍น้องของพวกท่าน เหมือนอย่างข้าพ‌เจ้า’ † 38 โมเสสคนนี้แหละที่อยู่ในชุม‌นุม‍ชนในถิ่นทุร‌กัน‌ดาร อยู่กับทูต‍สวรรค์ผู้พูดกับท่านที่ภูเขาซี‌นาย † และอยู่กับบรรพ‌บุรุษของเรา ท่านได้รับพระ‍ดำ‌รัสอันทรงชีวิตเพื่อส่งต่อมาให้เรา 39 บรรพ‌บุรุษของเราไม่ยอมฟังโม‌เสส แต่ผลักไสท่านออกไป และหัน‍เหจิต‍ใจกลับไปยังแผ่น‍ดินอียิปต์ 40 พวกเขากล่าวกับอา‌โรนว่า‘ขอสร้างพระให้แก่เรา เป็นพระที่จะนำเราไป เพราะว่าโม‌เสสคนนี้ ที่เป็นคนนำเราออกจากประ‌เทศอียิปต์นั้น เราไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรไป’ † 41 ในเวลานั้นพวกเขาทำรูปโค‍หนุ่ม และนำเครื่องสัตว‌บูชามาถวายแก่รูปนั้น และมีใจยินดีในสิ่งที่พวกเขาทำขึ้นด้วยมือ † 42 แต่พระ‍เจ้าเบือนพระ‍พักตร์และทรงปล่อยให้พวกเขานมัส‌การหมู่ดาวในท้อง‍ฟ้า ตามที่มีเขียนไว้ในหนัง‍สือของบรร‌ดาผู้เผยพระ‍วจนะว่า

‘โอ พงศ์‍พันธุ์อิส‌รา‌เอล พวกเจ้าฆ่าสัตว์บูชาเรา

ในถิ่นทุร‌กัน‌ดารถึงสี่‍สิบปีหรือ?

43 พวกเจ้าขนเต็นท์ของพระ‍โม‌เลค

และนำดาวพระ‍เร‌ฟาน

รูปพระต่างๆ ที่พวกเจ้าทำขึ้น เพื่อกราบนมัส‌การรูปนั้นต่างหาก

เราจะกวาดพวกเจ้าไปไกลจนพ้น เมืองบา‌บิ‌โลน’ †

44 “บรรพ‌บุรุษของเราเมื่ออยู่ในถิ่นทุร‌กัน‌ดารก็มีเต็นท์แห่งสักขี‍พยาน ตามที่พระ‍องค์ทรงสั่งไว้เมื่อตรัสกับโม‌เสสว่าให้ทำเต็นท์ตามแบบที่ได้เห็น † 45 บรรพ‌บุรุษของเราเมื่อได้รับเต็นท์นั้นจึงขนตามโย‌ชู‌วาไป † หลังจากเข้ายึดแผ่น‍ดินของบรร‌ดาประ‌ชา‍ชาติที่พระ‍เจ้าทรงขับ‍ไล่ให้พ้นหน้าบรรพ‌บุรุษของเราแล้ว เต็นท์นั้นก็ยังคงอยู่จนถึงสมัยของดา‌วิด 46 ดา‌วิดนั้นได้รับความโปรด‍ปรานจากพระ‍เจ้า และทรงขออนุ‌ญาตที่จะจัดเตรียมพระ‍นิเวศสำ‌หรับพระ‍เจ้าของยา‌โคบ † 47 แต่ซา‌โล‌มอนเป็นผู้ที่ได้สร้างพระ‍นิเวศสำ‌หรับพระ‍เจ้า † 48 ถึงกระ‌นั้นก็ดี องค์ผู้สูงสุดก็ไม่ได้ประ‌ทับในพระ‍นิเวศที่มือมนุษย์ทำไว้ ตามที่ผู้เผยพระ‍วจนะกล่าวไว้ว่า

49 ‘สวรรค์เป็นที่ประ‌ทับของเรา

และแผ่น‍ดินโลกเป็นที่รองเท้าของเรา

พวกเจ้าจะสร้างนิเวศชนิดไหนสำ‌หรับเรา องค์พระ‍ผู้‍เป็น‍เจ้า ※ ตรัส

หรืออะไรจะเป็นที่พำ‌นักของเรา?

50 สิ่งเหล่า‍นี้มือของเราทำไว้ทั้งหมดไม่ใช่หรือ?’ †

51 “เจ้าพวกคนหัวแข็ง ใจดื้อ‍ดึง และหูตึง พวกท่านขัดขวางพระ‍วิญ‌ญาณ‍บริ‌สุทธิ์อยู่เสมอ บรรพ‌บุรุษของท่านทั้ง‍หลายทำอย่าง‍ไร พวกท่านก็ทำอย่างนั้น † 52 มีใครบ้างในบรร‌ดาผู้เผยพระ‍วจนะที่บรรพ‌บุรุษทั้ง‍หลายของพวกท่านไม่ได้ข่ม‍เหง? พวกเขาฆ่าคนทั้ง‍หลายที่พยา‌กรณ์ถึงการเสด็จมาของ ‘องค์ผู้ชอบ‍ธรรม’ และบัด‍นี้ท่านทั้ง‍หลายก็ทรยศและฆ่าพระ‌องค์ 53 คือพวกท่านที่ได้รับธรรมบัญ‌ญัติจากเหล่าทูต‍สวรรค์ แต่ไม่ได้ประ‌พฤติตามธรรมบัญ‌ญัตินั้น”

สเท‌เฟนถูกขว้างด้วยก้อนหิน

54 เมื่อพวกเขาได้ยินอย่างนั้นก็รู้‍สึกเดือด‍ดาล และขบ‍เขี้ยวเคี้ยว‍ฟันเข้าใส่สเท‌เฟน 55 ส่วนสเท‌เฟนเต็มด้วยพระ‌วิญ‌ญาณบริ‍สุทธิ์ ท่านเขม้นดูสวรรค์เห็นพระ‍รัศมีของพระ‍เจ้า และเห็นพระ‍เยซูทรงยืนอยู่เบื้องขวาพระ‌หัตถ์ของพระ‍องค์ 56 แล้วท่านกล่าวว่า “นี่แน่ะ ข้าพ‌เจ้าเห็นท้องฟ้าแหวกเป็นช่อง และเห็นบุตร‌มนุษย์ทรงยืนอยู่เบื้องขวาพระ‌หัตถ์ของพระ‍เจ้า” 57 แต่พวกเขาร้องเสียงดังและอุดหูวิ่งกรูกันเข้าไปหาสเท‌เฟน 58 แล้วขับไล่ท่านออกจากกรุงและเอาหินขว้าง และพวกสักขีพยานที่ปรัก‌ปรำสเท‌เฟน ก็ฝากเสื้อผ้าของตนวางไว้ที่เท้าของชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อเซา‌โล 59 ขณะที่พวกเขาเอาหินขว้างสเท‌เฟนอยู่นั้น ท่านร้องทูลว่า “ข้าแต่พระ‌เยซู องค์พระ‍ผู้‍เป็น‍เจ้า ขอทรงรับจิตวิญ‌ญาณของข้าพระ‌องค์ด้วย” 60 แล้วสเท‌เฟนก็คุกเข่าลงร้องเสียงดังว่า “ข้าแต่องค์พระ‍ผู้‍เป็น‍เจ้า ขอโปรดอย่าถือโทษพวกเขาเพราะบาปนี้” เมื่อกล่าวอย่างนี้แล้วก็สิ้นใจ

† ปฐก.12:1 † ปฐก.11:31 † ปฐก.12:4 † ปฐก.12:7; 13:15; 15:18; 17:8 † ปฐก.15:13-14 † ปฐก.17:10-14 † ปฐก.21:2-4 ※ † ปฐก.25:26 † ปฐก.29:31-35:18 † ปฐก.37:11 † ปฐก.37:28 † ปฐก.39:2,21 † ปฐก.41:39-41 † ปฐก.42:1-2 † ปฐก.45:1 † ปฐก.45:16 † ปฐก.45:9-10,17-18 † ปฐก.46:27 † ปฐก.46:1-7 † ปฐก.49:33 † ปฐก.23:3-16; 33:19; 50:7-13; ยชว.24:32 † อพย.1:7-8 † อพย.1:10-11 † อพย.1:22 † อพย.2:2 † อพย.2:3-10 † อพย.2:11-15 † อพย.18:3-4 † อพย.3:1-10 † อพย.7:3 † อพย.14:21 † กดว.14:33 † ฉธบ.18:15,18 † อพย.19:1-20:17; ฉธบ.5:1-33 † อพย.32:1 † อพย.32:2-6 † อมส.5:25-27 † อพย.25:9,40 † ยชว.3:14-17 † 2 ซมอ.7:1-16; 1 พศด.17:1-14 † 1 พกษ.6:1-38; 2 พศด.3:1-17 ※ † อสย.66:1-2 † อสย.63:10

คำ​กล่าว​ของ​สเท‌เฟน

สเท‌เฟน​ถูก​ขว้าง​ด้วย​ก้อน​หิน

คำกล่าวของสเท‌เฟน

สเท‌เฟนถูกขว้างด้วยก้อนหิน

เวอร์ชั่นไทยมาตรฐาน

กิจการ​ของ​อัครทูต 7

กิจการของอัครทูต 7